Alfred Schnittke componeerde zijn Boetepsalmen in 1988 ter gelegenheid van de viering van duizend jaar Russisch christendom. Voor de tekst van dit monumentale werk maakte de componist gebruik van tien verzen van een 16^e-eeuwse anonieme monnik. Wie de teksten tegenwoordig leest, blijft ongetwijfeld haken aan de sombere woorden over de vergankelijkheid van het leven, de zinloosheid van het bestaan en de kwellingen van de ziel. Toch had de schrijver beslist niet de bedoeling om zijn lezers te overrompelen met droefgeestigheid. In de context van de roerige periode waarin het Russische rijk zich in de 16^e eeuw bevindt en de interne strijd die de kloosterlingen op dat moment in hun greep heeft, roepen de teksten echter een heel ander beeld op. Een wereld waarin aards bezit en het eigen leven ondergeschikt zijn aan het behoud van de ziel. Maar ook een oproep om de martelaren te volgen en he leven op te offeren voor het ware geloof. Martelaren!? Ook daar had de 16^e-eeuwse Russische gelovige heel andere beelden bij dan wij.